Vangaveltur "trúleysingja"

Birt með góðfúslegu leyfi höfundar, Jóns Steinars Ragnarssonar. 

Pólitísk hugmyndafræði er oftast svo hástemmd, yfirborðslega orðuð að engin leið er fyrir venjulega manneskju að átta sig á um hvað hún snýst. Orðskrúðugar stefnuskrár og fyrirheit láta hjá líða að fara í smáatriði um útfærslur og framkvæmd. Markmiðin eru jafn háleit og uppskrúfuð eins og leiðin að þeim óljós.  Í þessu óljósa gráa svæði, felast mistökin eða þá að þar eru meðölin falin. Kannski er þetta með vilja svona torskilið.  Kannski skilja hugmyndafræðingarnir ekki viðfangsefnið sjálfir? Menn útbreiða jöfnuð og frið með ofbeldi og lama þjóðir, sem skilja ekkert í hvað verið er að tala um. Hin raunverulega niðurstaða og ástand, sem skapast eftir að hugmyndafræðinni hefur verið troðið ofan í kokið á fólki er aldrei ljós þegar upp er lagt. Í orðskrúði sínu og hugsjónablindu, sést mönnum nefnilega yfir lykilatriðið. Mannlegt eðli og breyskleika.Trúarbrögðin eru ekki undanskilin þessu. Þau eru á sama máta einnig orsök sundrungar, aðskilnaðar, fordóma og haturs en enginn skilur í raun hvað ber á milli.  Oft er því gripið til kynþátta, útlits og menningarmunar til að aðgreina hina "heiðnu" frá hinum "rétttrúuðu", því trúarsannfæringin sjálf sést oftast ekki utan á fólki. Samfélög, sem hafa þróað sambúðarhætti sína í hnökralausu jafnvægi í árþúsundir eru kölluð villimannasamfélög af því að þau samræmast ekki vestrænni samfélagsmynd.  Óútskýrð nauðsyn verður á að kippa þessum barbörum inn í nútímann.  Allt snýst þetta þó um völd og yfiráð yfir efnalegum gæðum.  Hinir "réttlátu" forréttindahópar gegn hinum "ranglátu" heiðingjum.Trúin hefur því oft að sama skapi skaðað mannkyn eins og pólitískar útópíur. Hvort tveggja hefur orðið vopn í höndum valdsjúkra og breyskra manna.Ég trúi því að Guð sé eitt. Allsherjarafl sem býr í öllu. Ekki bara því sem augað nemur og andann dregur, heldur öllu. Guð er í okkur og við í Guðinu. Guð er ekki maður né yfirskilvitleg vera; ekkert áþreifanlegt fyrirbrigði, sem gera má sér mynd af. Guð er sú orka sem býr í smæstu eindum alheimsins. Tifandi orka handan alls áþreifanleika. Guð á sér því ekkert upphaf né endi;  hefur alltaf verið, er allt,  fyrir allt og í öllu.  Án Guðs væri ekkert. Það er mín trú.
Maðurinn hefur frá öndverðu hlutgert þettað afl, gefið því nafn og gert af því myndir að manlegri fyrirmynd.(maðurinn skóp því Guð í sinni mynd en ekki öfugt) Menn hafa gefið honum stað og rýmd og sagt meira af honum hérna en þarna. Síðan hafa menn tekið sér umboð almættisins, dæmt fyrir hönd þess og kúgað meðbræður sína í hégóma, græðgi og sjálfsupphafningu. 
Veldi byggðust utan um þetta með stórum stofnunum, musterum og skattheimtu; ritningar voru skrifaðar til réttlætingar yfirganginum í bland við hinn stóra sannleika.  Auðmýkt fyrir almættinu, var breytt í auðmýkt fyrir kúgunarvaldi manna. Múr var  reistur á milli Guðs og almúgans og aðgangur seldur að náðinni fyrir fórnarfé. Svo fáránlegt sem það er að setja tollhlið að einhverju, sem er allt um lykjandi. Fólkið var kennt að lifa í ótta við hefnd og reiði vegna hugsna sinna og gjörða.  Það var þægt eins og lömb fyrir vellríkum og sjálfskipuðum umboðsmönnum Guðs, ef það vildi ekki hafa verra af.  Það merkilega er að Biblían varar við þessu öllu, en einhvernveginn hefur það ekki hentað málstað manna. Hann gengur nefnilega í berhögg við orðið.Ég held að Kristur hafi komið í heiminn til að breyta þessu. Guð getur ekki gengið kaupum og sölum, né getur maðurinn tekið sér vald framar öðrum í nafni Guðs. Hann fordæmdi prestastéttina fyrir hégóma sinn og skrautklæði og hét því að brjóta niður musteri þeirra og endurreisa musteri Guðs, sem mér skilst vera andlegt musteri því ekki á Guðið sér afmarkaðan stað. Hann kom með nýjan sáttmála fyrirgefningar, umburðarlyndis, auðmýktar, jafnræðis og kærleika í stað refsingar, ótta, stéttskiptingar, haturs, hroka og bælingar. Allir áttu jafnan rétt til Guðs án tillits til stéttar og þjóðernis.  Það lá í hlutarins eðli. Nú skildu menn ekki gjalda auga fyrir auga og tönn fyrir tönn, heldur bjóða hinn vangann og fyrirgefa óvinum sínum. Þetta eru erfið boð ef allir eru ekki á sömu blaðsíðu og hann vissi að það myndi kosta fórnir að koma þessum skilningi á.
Hann deildi á prestastéttina og kallaði þá réttilega hræsnara er þeir létu blása í lúðra til að láta vita er þeir gáfu ölmusur til fátækra; iðkuðu réttlæti sitt öðrum til sýndar og sér til upphefðar.  Þóttust nær Guði en aðrir.  Hver kannast ekki við slíkt úr samtímanum?   Kristur bað.þess í stað að menn gæfu í leynd, svo að hægri höndin vissi ekki hvað hin vinstri gjörði. Að gefa sér til andlegs vaxtar og hljóta laun af himnum fyrir, sem þýddi að þeir sem gerðu gott, hlytu gott að launum. Að stæra sig af góðverki er að benda á ræfildóm annara og upphefja sjálfan sig á kostnað þeirra. Bágt eigum við enn með að standast slíkt. Gott sækir gott heim og illt sækir illt heim.
Hann hvatti til þessarar nýju breytni m.a. með orðunum: "Það sem þú villt að aðrir menn gjöri yður, það skalt þú og þeim gjöra."  einnig: "Svo sem þú sáir, svo munt þú upp skera." Þetta gildir að sjálfsögðu líka um hið slæma sem við gerum; við fáum það aftur, sem við látum frá okkur. Við skulum því ekki gjöra illt heldur elska náungann eins og okkur sjálf.  Það tel ég hann meina í þeirri vissu að við erum öll samtengd í einu afli. Ef við gerum einum illt þá gerum við það öllum og líka okkur sjálfum. 
Hann uppáleggur okkur að dæma ekki aðra, því að með því erum við að leggja okkur undir sama dóm. Ef við höfum ekki umburðarlyndi fyrir mistökum annara, þá getum við ekki vænst umburðarlyndis af öðrum í okkar mistökum. Sama prinsipp. Við erum öll eitt og hið sama; hluti af Guði og sigurverki hans. Öll í sömu lauginni ef svo má segja, svo maður sýpur seiðið af því til jafns við aðra ef við kúkum í hana.
Bænasamkomur og opinbert bænahald virðist ekki vera samkvæmt hans fyrirmynd.  Hann segir að Guð heyri bæn þína áður en þú biður; heyrir ekkert betur ef þú ferð með skrúðmælgi og skjall. Kristur segir svo: "En þegar þú biður þá farðu inn í herbergi þitt, lokaðu að þér og biðjið."  Svo kennir hann okkur faðirvorið. Engin fjöldasamkoma þar. Bænin er því einkasamband okkar við Guð. Eintal sálarinnari við allt, sem er. Ögun hugans til nýrra verka. Samhæfing sjálfs og anda, svo sjálfið taki ekki af okkur völdin og girndirnar beri okkur ofurliði. Oftast er það nefnilega svo að það sem freistar okkar mest, kemur okkur í mest vandræðin.
Við verðum því að efla andann því hann er sameiginlegt afl okkar allra.Halda egóinu í skefjum og taka ekkert heldur gefa til þess að fá gefið. Þessu höfum við ekki enn náð tökum á. Við treystum ekki Guði og viljum hafa hönd í bagga. Kristur fullvissar okkur samt um að ef við trúum þá muni bænir vorar undantekningarlaust rætast. Amen þýðir: Svo skal verða.  Maður verður að hafa fullvissu í hjarta um að svo muni verða. Treysta því að jákvæð eftirvænting hlutgeri þarfir okkar og bænir. Við bítum í kinn, efumst og látum ekki einu sinni reyna á þetta.
Fólkið vissi ekki hvernig ætti að biðja, svo Kristur kennir faðirvorið svona sem dæmi.  Víst er að eitthvað hefur það verið lagað til og flúrað. Skemmtileg hugleiðing um þetta er að fyrir utan bænina sjálfa, hefur verið bætt við einskonar skjalli síðar: þitt er ríkið mátturinn og dýrðin og allt það.  En það sem er eftirtektarverðast er það að við þúum Guð en þérum okkur sjálf í bæninni.  " Faðir vor þú sem ert á himnum...." Hvers vegna það er veit ég ekki, en mér finnst það einhvernveginn skondinn vitnisburður um sjálfhverfu mannsins.
En fyrst að Kristi var svona illa við kirkjur og presta, hvers vegna talar hann um sína kirkju? Svarið við því er að hann talar aldrei um kirkju.  Sá bókstafur í Testamentinu, sem kirkjan byggir helst á er: "Þar sem tveir eða þrír eru saman komnir í mínu nafni, þar er ég mitt á meðal." Hann segir ekki 25 eða 450 eða hópur, heldur segir hann tveir eða þrír. 
Hann vildi augljóslega afnema stofnanir og mannlega yfirboðara í Guðs nafni.  Hann sá fyrir sér að ef tveir eða þrír kæmu saman og ræddu boðun hans og kynntu boðskap kærleika og umburðalyndis, þá gæti einn úr þessum hópi fundið einn eða tvo aðra til að flytja þeim boðskapinn og ræða. Svona myndi það svo ganga koll af kolli með margfeldisáhrifum, þar til trúin yrði útbreidd um alla jörð.  Rétt eins og pýramídamarkaðsetning (network marketing) er uppbyggð.  Herbalife byggir t.d. á kynningum vöru og ágætis hennar auk sölu á henni án yfirbyggingar. Markaðsetningin er maður á mann, sem síðan fer og finnur annan mann.  Það tel ég hafa verið hugmynd Krists.  Þess vegna náði boðun hans líka svo hraðri útbreiðslu.
Hann grunaði þó sennilega að þessi hugmyndafræði myndi ræna aðalinn völdum og auði.  Slíkt yrði ekki gefið eftir þegjandi og hljóðalaust svo þess vegna yrði reynt að þagga niður í honum eða drepa hann. Fátt annað skýrir ofsóknir á hendur honum. Hann þekkti sitt heimafólk. Hann lét þó ekki bugast þótt að honum sækti angist er að lokum leið. Hann var jú mannlegur. Maður sem skildi og sá hvernig alheimurinn var saman settur. Fyrir þetta hugrekki er hans minnst. Án þess hefði hann fallið í gleymsku.  Píslarvætti hans efldi aðeins hina kúguðu fylgjendur.
Kristur vissi væntanlega hvað hann var að gera. Vissi að það var hægt að byggja samfélög í kærleika og sætti án yfirþyrmandi leiðtoga. AA samtökin hafa engan leiðtoga t.d. og byggja á frjálsum framlögum og hjálp til sjálfshjálpar af þeim sem hafa náð sér frá bölinu.  AA byggir á þessum trúarlega grunni, kærleiks,  umburðarlyndis og óeigingirni og það gengur upp. Hin óeigingjarna eigingirni, eins og ég vil kalla það.
Ég fæ ekki séð annað en að hann hafi komið til að leggja að velli kirkjuna og endurreisa hið sanna veldi Guðs, veldi einingar, hjálpsemi og jöfnuðar. Við komum eins í heiminn og förum eins héðan, hví ættum við þá að byggja lífið á mismunun? Ómálga börn eru háð kærleika og hjálp þeirra, sem betur eru í stakk búnir.  Þau gefa í staðinn hlýju og kærleik og lífinu tilgang og ljós. Bæn þeirra er heyrð án orðskrúðs.  Eru það ekki hin fullkomnu skipti?  Hið fullkomna hlutskipti?
En fyrst Kristur kom til að afnema kirkju og klerka, hvers vegna er vald hans í höndum þeirra nú?  Það er löng saga og flókin, en í stuttu máli var hreyfing Kristinna svo öflug og hratt vaxandi í Rómarríki fyrir tilstilli þessarar grasrótarútbeiðslu að keisarinn sá ekki annað fært en að innlima trú þeirra og blanda henni við gömlu fjölgyðistrúna. 
Hann gerði trúna að valdastofnun sér til fulltyngis og nóg var af breyskum mönnum til að taka það að sér.  Meira að segja helgidagar Kristninnar eru þeir sömu og í Rómverskri heiðni.  Páfadómur umbreytti síðan fjölgoðafyrirbærinu í dýrlingafyrirkomulag, bætti heiðnu ritúali við eins og reykelsum, kertum og söng, svo umskiptin urðu saumlaus. Framhaldið þekkjum við. 
Hvers vegna er þá allt í þessum ólestri enn, þrátt fyrir allar þessar voldugu kirkjustofnanir? Af hverju afsaka þær sig með að þetta sé ekki að marka enn, því að Kristur eigi eftir að koma aftur og setja smiðshöggið á verkið?  Eftir hverju er hann að bíða ef svo er?  Vill han láta mannkyn þjást svolítið lengur, svo við látum okkur þetta allt að kenningu verða?  Erum við ekki að gleyma þeirri staðreynd að einstaklingurinn verður ekki að meðaltali nema um 70 ára og að okkur er slétt sama um örlög fyrri kynslóða?  Það er eitthvað hérna, sem gengur í berhögg við fyrirheit hans.  Hann sagði okkur að hafa ekki áhyggjur, því með þeim bættum við ekki spönn við æfi okkar.  Hann sagði okkur að óttast ekki og treysta og trúa á hið góða afl, því í raun væri ekkert annað í boði en elskan ein. Samt elur kirkjan á þessum ragnarrakaótta og fyllir sóknarbörn sín kvíða og skelfing fyrir dómsdegi. Hvaða þvaður er þetta um um endurkomu Krists, sem klifað er á?  Eru umboðsmennirnir ekki í nógu sambandi til að fullna verk hans? Eru þeir kannski að gera eitthvað vitlaust?
Ég held að Kristur hafi aldrei farið í ákveðnum skilningi. Orð hans og máttur er með okkur alla daga og væri lífið æði undarlegt án kennisetninga hans. Honum renndi  þó trúlega í grun um að fyrirætlun hans yrði skrumskæld, sem raun varð á, enda þekkti hann mannlegt eðli og fordæmið hafði verið gefið oft og einarðlega til slíkrar ályktunar. Endurkoma hans er því mínum huga heit um viðreisn og uppfyllingu fyrirætlana hans um stofnanalaust trúboð. Maður á mann eins og í Herbalife hugmyndafræðinni; hinni rótlægu markaðsetningu. 
Við munum fyrr en síðar fara okkur að voða, því við létum ekki segjast og settum aftur á stofn, það sem hann kom til að uppræta. Við látum óttann stjórna og grömsum til okkar lífsgæðum á kostnað samferðafólksins í valdi hans. Við eigum eftir að ganga frá auðlindum jarðar og lífsviðurværum okkar og þegar ekkert er eftir lengu til að bítast um, þá verðum við sjálfkrafa neydd til að meðtaka boðskap hans um samvinnu, sáttfýsi, kærleika, jafnrétti, hjálpsemi, hófsemi, auðmýkt og trú á að allsherjaraflið muni vel fyrir sjá. Þá staðreynd að með því að gefa munum við öðlast og með því að taka munum við glata.  Hugmyndafræðin er pottþétt. Við eigum varla annan kost annan en að meðtaka hana.
Hvenær þetta verður er erfitt um að segja. Horfur okkar til frambúðar hér á jörð eru ekki bjartar. Mannfjölgun, auðlindaþurrð, mengun og stríð verður hlutskipti okkar vegna blindni, græðgi og tillitsleysi við samborgara og náttúru. Fróðir segja 50...kannski 100 ár. Lengur getur eyðingaræðið ekki gengið. Allt á sér takmörk.

Þannig veltir "trúleysinginn" ég fyrir mér þessu orði. 

Sérkennileg veiðiaðferð

Svona veiða menn í Brasilíu

Nú grætur öndin; Jóakims

Fokking helvíti frændi, hvað er eiginlega að gerast á skítaskerinu, er ekki í lagi með ykkur fávitana. Ég segi það enn og aftur of mikill skyldleiki, of mikið sofið hjá frænkum og frændum og útkoman andlegt og líkamlegt vanhæfi. Ég var að koma af apaskytterí með Muutu flugmanninum mínum, þegar ég fékk fréttirnar.  GG sett útí kuldann, búið að slátra gullgæsinni. Ég á ekki eitt einasta aukatekið orð í eigu minni eins og hún mamma heitin sagði alltaf ef eitthvað fór of langt útá tún. Þið eruð vitlausari en aparnir sem ég var að elta á Afríkutúndrunni. Og guð minn, aumingja Bjarni, svo ekki sé nú talað um vin minn hann Hannes gullpúng. Búnir að leggja nótt við dag í nokkra mánuði að móta þessa frábæru hugmynd til þess eins að vera skellt flötum af einhver kommakellingu. Þvílíkt óréttlæti og þvílík sóun á verðmætum. Ég sá það á vefnum að Júlíus Vífill sá mikli kapítalisti var að rífa kjaft yfir verðmati á GG, talar um ofmat uppá nokkra milljarða. Hvað er að manninum, hefur hann ekki verið í rekstri sjálfur. Sér hann ekki hversu framsýnir þessir strákar eru, sjá lengra en aðrir menn, eru með þriðja augað, sjá tækifæri þegar aðrir halda að sér höndum. Eru allir búnir að gleyma því þegar þeir af góðseminni einni saman keyptu skítafyrirtæki og breyttu í seðlamaskínu á einum degi. Eru allir búnir að gleyma því  hvenig hann Bjarni stýrði bankanum á sínum tíma, rétt nýfermdur. Og þó hann lánaði sjálfum sér nokkrar kúlur til að kaupa smá hlut, hann var vel að því kominn þessi dugnaðardrengur sem lítur alltaf út eins og hann sé nýbúinn að leiða gamar blindar konur yfir götu. Ég sem var búinn að leggja til hliðar smá í gegnum hann Bjarna til að kaupa í útrásinni, nú er það farið til fjandans. Æ Æ ég hefði betur verið áfram að skjóta apa í Afríku því þetta er eiginlega of mikið fyrir mig. Nú leggst ég í smá þunglyndi frændi og leyfi öndinni að gráta. Það gerist alltaf þegar ég tapa pening sem hefur ekki gerst mjög mjög lengi. Bið að heilsa eftir Inga úrkynjaða ra ra ra.

Joakim von gullrass

ra ra ra ra ra ra  - ef þið hafið ekki fattað það ennþá þá er raraið í byrjun þessarar litlu, en afar nauðsynlegu bloggfærslu minnar, upphafsraið úr laginu " Ef ég væri rikur "  lag kommúnistafiðlarans sem dreymdi drauma um peninga og völd uppá þaki á öreigabústað, á rússneskum síðkvöldum.  Og ef ég bæti nú einu rai við þá er það upphafsraið í laginu hans Johns L sem var að kveikja í útí Viðey í gær. Hann var kommúnisti eins og Tevje, en ríkur kommúnisti sem er afar sjaldgæft. Við fórum nokkra hringi yfir Viðey áður en stefnan var tekin á Cayman. Það var nú dálítið flott að sjá ljósastaurinn úr þotunni en það munaði reyndar litlu að við flygjum á Esjuna því eitthvað ruglaði ljósastaurinn þann svarta sem ég réð fyrir nokkru. Hann heitir Abu Hassan Halimal Kunda og fékkst fyrir slikk. Ég þarf nú samt að láta skoða skírteinið hans aðeins betur því hann er að villast aðeins. En af því að ég var nú að raula kommúnistasönginn um að vera ríkur, þá hafði ég aldrei þörf fyrir slíkar draumfarir. Kallinn var kaupfélagsstjóri, með mikil völd. Hann bjó til útgerð nokkrum árum fyrir kvótalög og bjós svo til litla sæta gulldrengurinn hann Jóakim von gullrass sem kom í heiminn stuttu síðar.  Ég vil uppfræða ykkur smámaurana sem hafið Tevjeskar draumfarir, um mikilvægar líffræðilegar staðreyndir. Menn hafa það í genunum að vera ríkir. Þetta hefur verið vísindalega sannað. Þeir sem eru ríkir hugsa öðru vísi, borða öðruvísi, drekka öðruvísi,elska öðruvísi og að sjálfsögðu eyða peningum öðruvísi. Ég var til dæmis alveg með þetta í genunum, svona leiðtogatýpa sem var með hirð af undirmálsmönnum í kringum mig alveg frá því ég man fyrst eftir mér. Þess ber að geta að nóg var af slíku fólki þaðan sem ég kom. Karlinn átti krummaskuðið og réð  hvort menn hefðu í sig og á, vel staðsettur í miðju stjórnmálanna, dáður af frömmurum og hefði örugglega farið langt í stjórnmálum hefði hann ekki verið fullur frá morgni til kvölds.  Ekki að það kæmi að sök þar sem hann réð öllu, átti allt og gat þar af leiðandi gert það sem honum sýndist.  Allt varð að gulli í höndunum á honum og þannig er mitt líf í dag. Ég má varla snúa mér við þá klingir einhversstaðar í krónu. En auðvitað kemur þetta ekki átakalaust. Ég er stöðugt á ferðalögum til að kaupa bréf og það tekur vissulega á. Ég hélt til dæmis að mitt síðast væri runnið upp þegar djöfulsins atgangurinn í kringum orkufélagið, Græna risann eða hvað það nú heitir sem unglingurinn hann Bjarni ætlar að reka, fór af stað. Ég flaug heim fyrir viku, tilbúinn í slaginn með fullt af klinki til að kaupa og þá verða kommarnir í borginni kolvitlausir útaf smáaurum til lykilmanna. En það er sem betur fer búið að snúa onaf þessari vitleysu, allir sáttir, ég búinn að kaupa vel af bréfum og farinn í sólina. En af því að allt er nú uppá borðinu hjá mér og engin leyndarmál í gangi þá má ég til með að segja ykkur eitt. Ég er búinn að sækja um einkaleyfi fyrir nafninu Ísland, svona incase. Mér finnst það líka bara viðeigandi þar sem við eigum fiskinn, erum að verða búnir að kaupa allt landið með fylgihlutum, eigum alla peningana, erum með megnið af fólkinu veðsett uppfyrir haus, þannig að það er stutt í eháeffið. ra ra ra ra ra ra ..

Nú fer ég bráðum að safna liði

Ég var að ræða við hann Adam vin minn sem er flúinn land, nei fyrirgefiði fluttur burt af skerinu tímabundið. Hann fór til Kanada með frú og börnum, fékk sér ársleyfi frá störfum og er strax byrjaður að fjarstríða mér. Í dag hringdi hann í mig úr tölvusímkerfi sem kostar næstum ekkert að hafa aðgang að, eða 10 evrur fyrir árið. Með því getur maður hringt út um allan heim laus við  reikninga sem ætti að merkja með tveimur rauðum höndum eða öllu frekar með orðunum Símreikingar geta valdið ótímabæru andláti eða varanlegri geðveiki  Svo sagði Adam mér að það væri 30 stiga hiti í Kanada og meðan hann lýsti dásemdunum skaust uppá framheilabreiðtjaldið  mynd af Sigga stormi boðandi kulda og snjó í fokking september. Ekki lét vinur minn við svo búið sitja heldur fór að  nefna verðlag í Kanada. Byrjaði á svínasteikum og síðan nautamörbráð. Reiknigsheilinn minn fékk út að fyrir andvirði þess sem hann borgaði fyrir kræsingarnar oní fjölda manns, gæti ég hugsanlega keypt mér tvær mjólkurfernur. Seinna um daginn eftir símtalið við Adam vin minn fór ég í hjálpræðisbúð þeirra Bónusmanna þ.e. þá fínu sem er aðeins dýrari en lágvöruhjálpræðið með svíninu, keypti mér ofurlítið í körfu og borgaði fyrir það 5600 kall. Fyrir þá upphæð sýnist mér í fljótu bragði að ég gæti framfleytt mér, fjölskyldunni og fólkinu í næsta húsi í nokkra daga þ.e. ef ég drifi mig til  Kanada. Hjá mér vaknar sú spurning, hversu lengi við Íslendingar ætlumað taka við blautum tuskunum sem slengt er framan í okkur nokkuð reglulega eða hvort við ætlum að gera eins og Frakkar þegar þeim ofbýður verðlag, laun og fleira sem gott er að hafa í lagi,  og segja hingað og ekki lengra.  Getur verið að þrælslundin sé svo gróin inní genin okkar , að við beygjum okkur ómeðvitað í hnjánum og bjóðum botninn ef valta á yfir okkur. Hvar er allt góðærið, sem verið er að auglýsa svo grimmt. Skyldi hamingjusamasta þjóð í heimi vera svona hamingjusöm vegna þess að megnið af öllu því sem hún telur sig eiga er í eigu fjármálastofnana í fjandans nafni. Það er svo auðvelt að ná í fé í dag að ef þú ert fær um að stama upp nafninu þínu, þá færðu lán, hvað þá ef þú getur skrifað það. Huggulegir strákar í jakkafötum, allir eins, sitja í stórverslunum og falbjóða hamingjuna  og framlegðarhópurinn stækkar og stækkar og minnir óhuggulega á klóna í framtíðarhrollvekju.

Nú fer ég að safna liði og gera léttvopnaða byltingu, er einhver memm.

Bréf frá Kimma

Sæll ættaógn. Ég lenti heldur betur í því þegar ég flaug frá Múrmansk um daginn  .. ég hafði varla rennt niður einum köldum þegar við vorum umkringdir herþotum og neyddir til að lenda á einhverjum ógeðslegum herflugvelli. Þar tóku á móti okkur hermenn gráir fyrir járnum. Okkur var hent inní einhverja skítaholu þar sem við máttum dúsa í góða stund áður en við vorum kallaðir fyrir. Við heimtuðum að fá að hringja í allar áttir en það var ekki tekið undir neitt slíkt. Allir okkar pappírar voru síða skoðaðir og flugmaðurinn beðinn um að anda framan í næsta mann. Eftir að hafa andað um stund var okkur sleppt. Meira vesenið  - flugmaðurinn sem er frá Kululalumpur eða einhverju svoleiðislandi, þurfti áfallahjálp þegar við fundum að endingu flugvöll til að lenda á. Hljóp í hringi eins og hauslaust hæna og talaði tungum. Hann taldi sig vera að lenda í Englandi en ekki aldeilis -nú sit ég í sánu í Finnlandi með finnskan í glasi ,rauður á rassinum eftir hrísvöndinn og bíð eftir öðrum flugmanni, því að sjálfsögðu rak ég þenna fávita. En svona er nú lífið vinur fullt af óvæntum uppákomum. Ég er nú að fylgjast aðeins með þjóðmálunum um leið og ég les viðskiptablöðin og kíki á bloggbullið. Og veistu ættararðan þín, ég held að þið séuð að missa það svona upp til hópa. En segðu mér meðan ég man, af hverju fékkstu ekki að vera með á vellinum um daginn með kónginininum og Einari Bárða í stað þess að vera að væla á einhverrin niðurgreiðslu á klambranum. Einar Bárða er nú kompaní sem þú ættir að hengja þig á. Ég er með það á hreinu ef ég myndi borga honum nóg, þá myndi hann gera úr mér súpersöngvara á augabragði.  Annars sýnist mér Búbba bara taka þetta allt saman, alveg sama hvar hann ber niður, verbúðir, hagkaup,einmana mæður, bankar og lax. Stál og hnífur er ra ra ra, af hverju gast þú ekki farið að syngja um svoleiðis, ha?  þú varst nú í fiski í gamla daga og vannst á vöktum í síldarverkssmiðju, drakkst eins og djöfull og varst nettur hryðjuverkamaður. Þú ert alveg ómögulegur frændi en ég verð víst að láta þig duga, annað er ekki í boði.

Ákall um frið

Á þessum tíma ársins kallar náttúran stöðugt til mín og býður uppí leik. Þannig hefur það verið frá því ég var smápjakkur heima á Vopnafirði en þar var ég staddur fyrir nokkru og  upplifði umhverfið, fólkið,ræturnar, sterkar og ákveðnar en nokkru sinnum fyrr. Eftilvill var það dóttir mín sem var með mér sem ýtti undir þessar tilfinningar, hún hefur alveg ódrepandi áhuga á uppruna sínum, er náttúruunnandi í hugsun og hegðun. Eftilvill sækir á mig sú nöturlega staðreynd að mannkyn, upplýst um allt milli himins og jarðar nýtir gáfurnar að mestu til að þjóna eiginhagsmunum og gefur því miður dauða og djöful í það sem koma skal. Stundargræðgisvæðingin er allráðandi og merki hennar hvert sem litið er. Eftilvill er ég að ganga í gegnum eitthvað sorgarferli eins og maður gerir þegar ástvinur kveður í þessu tilfelli væri ástvinurinn náttúran, landið okkar, jörðin sem við búum á. Það blasir við að innan skamms verður varla líft á jörðinni vegna þess hvernig við förum með. Þessvegna finnst mér svo mikilvægt að við sem byggjum okkar fagra og einstaka land hverfum af braut eyðileggingar inná braut friðar. Friðar til handa náttúru landsins sem er þegar upp er staðið það sem við byggjum allt á. Framtíð afkomenda okkar stendur og fellur með því að við skilum af okkur mannsæmandi búi, ekki í formi feitra bankabóka heldur vistvæns umhverfis.